نه ! من هیچ حس خاصی برای بیست سالگی ام ندارم ، تاکید میکنم هیچ حسی ، نه حس گنگ ، نه خوب ، نه بد و نه حتی ترس … انگار مدت ها از آن وقت هایی که برای دور شدن از لی لی و تاب تاب عباسی و آب نبات چوبی سال ها را می شمردم ، گذشته است .  دیگر نه ذوق بزرگ تر شدنی هست و نه حتی حسرت کودکی …هر چه باشد ما دخترکانی بودیم که جوانی نکرده پیر شدیم …دیگر چه فرق میکند بیست ساله باشی یا بیست و چند ساله …  هنوز هم میشود کودک وارانه لی لی بازی کرد یا با کمری خم شده زیر بار غم های زندگی تحمل و صبر راصرف کرد …